- ul. Prosta 2/14 m. 175
- 00-850 Warszawa
Nowo narodzone dziecko jest bezbronne i delikatne. Od samego początku bardzo potrzebuje bezpiecznego środowiska, stabilnych ramion rodzica, które je trzymają, powtarzalnych zachowań. Codzienna opieka tworzy specyficzne środowisko, dostosowane do potrzeb dziecka, chroni je przed nieprzewidywalnym światem tak, by dziecko mogło się w swoim tempie rozwinąć i wzmocnić. Poczuć swoją siłę i wartość, by następnie z tym zapleczem eksplorować zewnętrzny świat. Można powiedzieć, że na początku wszystkie interakcje między rodzicem i dzieckiem będą ważnym źródłem budowanego przez dziecko wyobrażenia o świecie.
Korzystając z tej analogii, możemy powiedzieć, że podobnie jest w psychoterapii psychoanalitycznej. Podstawowym warunkiem do tego, żeby mogła odbywać się praca ukierunkowana na poznawanie i zmianę życia wewnętrznego pacjenta jest stworzenie stabilnego i bezpiecznego środowiska pomiędzy terapeutą a pacjentem, w przestrzeni gabinetu psychoterapeutycznego. Jest to możliwe dzięki zasadom wypracowanym i sprawdzonym przez lata budowania się psychoanalizy.
Zasady te omawiane są na początku terapii. Tworzą swego rodzaju ramę, tło dla różnych stanów, emocji, działań, które wydobywają się czy odgrywają w relacji pacjenta z terapeutą. Można je następnie rozumieć i omawiać, co umożliwia zmianę.
Zgoda na zasady pozwala określić swego rodzaju gotowość do pracy zarówno ze strony psychoterapeuty, jak i pacjenta. Trzeba pamiętać, że terapia psychoanalityczna to często praca długoterminowa, wymagająca cierpliwości, bo sięgające głębokich przeżyć. Zaangażowanie i zobowiązanie dotyczy obu stron. Psychoterapeuta oferuje swoją przestrzeń emocjonalną, doświadczenie, wiedzę, bezpieczne miejsce i czas przeznaczony wyłącznie dla danego pacjenta. Pacjent zgadza się regularnie przychodzić na sesje i swobodnie, na miarę swoich możliwości, dzielić się swoimi uczuciami, myślami, wyobrażeniami i snami.
Zatem zanim rozpocznie się psychoterapia ważne, aby jasno ustalić jej zasady, aby praca terapeutyczna miała swój stały rytm. Czym są owe zasady? To względnie niezmienna, cicha przestrzeń gabinetu, która daje poczucie prywatności. Sesje mają ustalony czas trwania (w przypadku terapii indywidualnej zazwyczaj jest to 50 minut) oraz stałą częstotliwość. To zapewnia niezawodność i ciągłość procesu. Etyka zawodowa terapeuty gwarantuje poufność. Jego neutralność minimalizuje wpływ, jaki mogą wywierać na pacjenta informacje o życiu prywatnym terapeuty. Doświadczenie oraz zaplecze merytoryczne i osobowościowe terapeuty daje podstawę do profesjonalnych, leczących oddziaływań. Psychoterapeuta informuje z należytym wyprzedzeniem o swoich nieobecnościach, urlopach, z wyjątkiem nagłych, niezależnych od niego okoliczności. Ustalane jest honorarium za sesje, pacjent płaci za opuszczone sesje. Niepłatne są sesje odwołane przez terapeutę lub wypadające w dni świąteczne.
Zasady w psychoterapii tworzą bezpieczne środowisko, dają przestrzeń wolną od presji. A to co stworzy się w relacji między terapeutą a pacjentem staje się, podobnie jak u opisywanego wyżej dziecka bazą do bardziej satysfakcjonujących relacji z innymi ludźmi, bazą do bezpieczniejszego i bardziej rzeczywistego przeżywania siebie i świata.
